Wykrywacz metalu jest stosunkowo proste urządzenie, układ elektroniczny który zapewnia dobrą czułość i stabilność pracy. Charakterystyczną cechą tego urządzenia pojawia się go niska częstotliwość pracy. Cewki detektora pracują na częstotliwości 3 khz. To zapewnia, z jednej strony, słabą reakcję na niepożądane sygnały (np. dźwięki, które powstają w przypadku mokrego piasku, małych kawałków metalu, itp.), a z drugiej strony, dobre czucie przy wyszukiwaniu ukrytych rur wodociągowych i tras centralnego ogrzewania, monet i innych przedmiotów metalowych.
Dla realizacji i ustawienia schematu konieczne jest odpowiednie umiejętności i doświadczenie.
Schemat detektora przedstawiono na rys. 1.
Generator metalu wzbudza drgania w cewce nadawczej na częstości koło 3 khz, tworząc w niej zmienne pole magnetyczne. Recepcja szpulka rozmieszczona prostopadle cewce nadawczej w taki sposób, co przechodnie przez nią magnetyczne linie sił stworzą małą EMF. Na wyjściu przybranej cewki sygnał albo nie ma, albo jest bardzo mały.
Metalowy przedmiot, gdy w polu cewki, zmienia wartość indukcyjności i na wyjściu pojawia się sygnał elektryczny, który następnie jest wzmacniany, prostowane i filtrowane. W ten sposób na wyjściu układu mamy sygnał stały napięcia, którego wartość rośnie nieco przy zbliżeniu szpulki do metalowego przedmiotu. Ten sygnał na jeden z wchodow schematy porównania, gdzie jest porównywane z napięciem odniesienia, które przykłada do drugiego wejścia.
Poziom odniesienia napięcia wyregulowany w taki sposób, że nawet niewielki wzrost napięcia sygnału powoduje zmianę stanu na wyjściu schematu porównania. To w swoją kolei napędza elektroniczny przełącznik, w wyniku czego na weekend wzmacniające kaskady pochodzi dźwięk, dźwięk operatora o obecności metalowego przedmiotu.
Podstawowy schemat elektryczny detektora przedstawiono нарис. 2.
Nadajnik składa się z tranzystora VT1 i związanych przez z nim elementów, pobudza wahania w cewce L1. Sygnały przesyłane na cewkę L2, a następnie wzmacniane układem D1 i prostują się chipem D2, włączonej w układzie amplitudy detektora. Sygnał od detektora wchodzi na kondensator C9 i wygładzane filtrem niskich częstotliwości, który składa się z rezystorów R14, R15 i kondensatory C10 i C11. Następnie sygnał trafia na wejście schematu porównania D3, gdzie jest porównywany z podpierającym napięciem, montowanym zmiennymi parametrycznymi RP3 i RP4. Zmienny rezystor RP4 służy do szybkiego, zgrubnego ustawienia, a RP3 zapewnia precyzyjną regulację napięcia odniesienia. Alternator, zebrany na wyjściu tranzystorowym z jednym przejściem VT2, pracuje w trybie ciągłym, jednak sygnał, produkowane przez nich, jest na bazę tranzystora VT4 tylko wtedy, gdy zamknie się tranzystor VT3, ponieważ, będąc w stanie otwartym, ten tranzystor szuntirujet wyjście generatora. Po odebraniu sygnału na wejście chipa D3 napięcie na jej wyjściu maleje, zamyka tranzystor VT3 i sygnał z tranzystora VT2 przez tranzystor VT4 i regulator głośności RP5 wchodzi na stopień wyjściowy i głośnik.
W schemacie jest używany dwa źródła zasilania, co eliminuje możliwość powstania każdym razie wyjścia schematu do jej wrażliwego wejścia. Podstawowy układ zasilany jest z baterii o napięciu 18 v, która z pomocą chipa D4 spada do stabilnego napięcia 12 V. Przy tym obniżenie napięcia baterii podczas pracy układu nie powoduje zmiany ustawień. Weekend kaskady są zasilane z oddzielnego źródła zasilania o napięciu 9 V. Wymagania dotyczące pobór mocy jest dość niskie, dlatego dla odżywiania urządzenia można użyć trzy akumulatory. Bateria odżywiania wyjściowego kaskady nie wymaga specjalnego wyłącznika, tak jak w nieobecność sygnału stopień wyjściowy nie zużywa prądu.
Wykrywacz metali - dość skomplikowane urządzenie, więc złożenie schematy idzie spędzać pokaskadno z dokładnym sprawdzeniem każdego stopnia. Schemat montują na płycie, na której znajdują się 24 miedziane paski na 50 otworów w każdym z krokiem 2,5 mm. Przede wszystkim w paski sprawiają, że 64 rozcięcia i wywiercają trzy instalacyjnych otwory. Następnie na odwrocie opłaty ustalają 20 zworek, szpilki dla zewnętrznych połączeń, a także dwa sworznia dla kondensatora C5.
Następnie ustalają kondensatory C16, C17 i układu D4. Te elementy tworzą źródło żywienia z napięciem 12 V. Sprawdzanie tego stopnia odbywa się drogą czasowego podłączenia akumulatora o napięciu 18 V. Przy tym napięcie na kondensatorze C16 powinno wynosić 12 +- 0,5 V. Po tym przeprowadza się montaż elementów stopnia wyjściowego: rezystorów R23 - R26, kondensatory C14 i z 15 i tranzystorów VT4 - VT6. Należy wziąć pod uwagę, że obudowa tranzystora VT6 połączony przez z jego kolektorem, więc kontakt obudowy z sąsiednimi elementami i zworek jest nieprawidłowy. Ponieważ stopień wyjściowy przy braku sygnału nie konsumuje prądu, jego sprawdzają tymczasowym podłączeniem głośnika, zmiennego rezystora RP5 i baterii o napięciu 9 V.
Następnie ustalają rezystory R20 R22 i tranzystor VT2, utworzyć generator sygnałów dźwiękowych. W przypadku podłączenia dwóch źródeł zasilania w głośniku słyszalny dźwięk w tle, zmieniając ze zmianą sytuacji rączki regulatora głośności. Wtedy na głównej montowane riezistoryR 16 - R19, kondensator C12, tranzystor VT3 i układu D3. Praca schematu porównania sprawdza się w następujący sposób. Do wejścia pomiarowego D3 podłączają zmienne rezystory RP3 i RP4. Wejście to powstaje z pomocą dwóch rezystorów oporem 10 kω, z których jeden łączy się do pozytywnej szynie zasilania +12 v, a drugi do zera magistrali. Drugi wyprowadzenia rezystorów podłączony do wniosku 2 chipy D3. Zworka od tego wyprowadzenie odprawia osi punktu połączenia. W przypadku rażącego konfiguracji (zawarte obie baterie), która odbywa się zmiennym rezystorem RP4, przez w ustalonym go pozycji zrywa sygnału dźwiękowego, podczas gdy ścisłemu strojeniu zmiennym rezystorem RP3 musi następuje płynne zmiana sygnału w pobliżu tego przepisu. Podczas wykonywania tych warunków przystępują do urządzenia rezystorów R6 - R15, kondensatorów C6 - C11, diody VD3 i układów D1 i D2.
Po włączeniu zasilania, najpierw sprawdzają obecność sygnału na wyjściu chipa D1 (wyprowadzenie 6). On nie powinien przekraczać połowy wartości źródła żywienia (około 6). Napięcie na skraplaczu C9 nie powinno odznaczać się od napięcia sygnału wyjściowego tego układu, choć namiary od sieci ac mogą powodować niewielki wzrost tego napięcia. Stukanie palcem wejścia układu (podstawy kondensatora C6) wywołuje powiększenie napięcia z powodu podnoszenia się poziomu szumów. Jeśli regulatory strojenia znajdują się w położeniu, przy którym sygnał brakuje, stukanie palcem kondensatora C6 prowadzi do pojawienia się i zaniku tego sygnału. Na tym wstępna kontrola stanu kaskad kończy się.
Ostateczna kontrola i ustawianie detektora odbywają się po robieniu indukcyjności cewek. Po wstępnej weryfikacji kaskad schematu na głównej montowane są pozostałe elementy, wyjątkiem kondensatora C5. Zmienny rezystor RP2 tymczasowo zainstalowany w średnia sytuacja. Płyta jest mocowana do L-graficzny aluminiowej podwozie przez plastikowe podkładki (w celu wyeliminowania możliwości zwarcia) za pomocą trzech śrub. Podwozie zabezpieczone w obudowie pilota zdalnego sterowania dwoma sworzniami, powściągliwości dwa uchwyty przeznaczone do mocowania korpusu pulpitu do paska wyszukiwarki. Boczna strona podwozia zapewnia usztywnienie źródeł zasilania w obudowie. Podczas montażu pilota należy upewnić się, co wyprowadzenia przełącznika na tylnej stronie zmiennego rezystora RP5 nie dotykają elementów płyty głównej. Wywierć prostokątnego otwory przylepia się głośnik.
Sztanga i łączniki, tworzące uchwyt głowicy poszukiwacza przygotowują się z plastikowych rurek o średnicy 19 mm. Sama główka poszukiwacza jest talerz o średnicy 25 cm, wykonaną z trwałej tworzywa sztucznego. Wewnętrzna jej część starannie oczyszcza się ściernym papierem, co zapewnia dobre wiązanie z żywicą epoksydową.
Główne cechy metalu w dużej mierze zależy od stosowanych szpulek, dlatego ich wykonanie wymaga szczególnej uwagi. Cewki, mające jednakową kształt i wymiary, nawinięte na w kształcie litery D kontur, który utworzony z sworzni, zamontowane na odpowiednim kawałku płytki (rys. 4).
Każda cewka składa się z 180 obrotów emaliowego drutu miedzianego 0,27 mm z odejściem od 90 - go rewolucja. Zanim zdjąć cewki z kołków, ich w kilku miejscach związać. Następnie każda cewka owinięte wytrzymałą nicią, aby zwoje szczelnie przylegali do siebie. Na tym produkcja nadajników szpulki kończy się. Recepcja sama cewka musi być wyposażony w ekran. Ekranowanie cewki jest zapewniona w następujący sposób. Najpierw ona owija się drutem, a następnie owinięta warstwą folii aluminiowej, która ponownie owinięte drutem. Taka podwójna cewka gwarantuje dobry kontakt z folii aluminiowej. W uzwojeniach drutu i w folii winien być wyposażony w małe rozdarcie lub luz, jak pokazano na ryż. 8, który zapobiega powstawaniu zamkniętej obrotu po obwodzie cewki.
Wykonane w ten sposób cewki są mocowane za pomocą zacisków po brzegach plastikowe talerze i podłączone do systemu sterowania przy pomocy czterech z żyły kabla ekranowanego. Dwa centralnych odprowadzania i ekran przybranej cewki są podłączone do zera magistrali poprzez ekranowania przewodów. Jeśli włączyć urządzenie i radio znajduje się w pobliżu od szpulki, można usłyszeć wysoko tonalny świst (na częstotliwości metalu), ze względu ogniem dźwięku w radiu. Wskazuje to na zdatność do użytku alternatora metalu. W tym przypadku nie ma znaczenia, na jaka skala skonfigurowany radio, więc dla sprawdzenia zamiast niego mozhnoispolzovat każdy magnetofon kasetowy. Miejsce położenia roboczego szpulek kształtuje się lub wyjściowego sygnału detektora, który musi być minimalny, lub według wskazań miernika (woltomierza), podłączonego bezpośrednio do skraplacza C9.
Druga opcja jest dla dopasowywania cewek znacznie łatwiejsze. Napięcie na kondensatorze powinno wynosić około 6 W. Po tym zewnętrzne części cewek klejone żywicą epoksydową, a wewnętrzne, przechodnie przez centrum, pozostają luźne, co pozwala spędzić ostateczne strojenie.
Ostateczna konfiguracja składa się w instalacji luźnych części szpulek w takie położenie, w którym przedmioty z metali kolorowych, takich jak monety, powodują szybki wzrost sygnału wyjściowego, a pozostałe przedmioty - jego niewielki spadek. Jeśli żądany wynik nie osiąga się, należy zamienić miejscami końcówki jednej z cewek. Należy pamiętać, że ostateczna konfiguracja lub dopasowanie cewek powinna przeprowadzać się w przypadku braku metalowych przedmiotów. Po zainstalowaniu i trwałego mocowania cewki pokryta warstwą żywicy epoksydowej, a następnie na ich nakłada się tkaniny z włókien szklanych i wszystko to uszczelnia się żywicą epoksydową.
Po budowy głowicy poszukiwacza w schemat osadzony kondensator C5, zmienny rezystor RP1 ustawia się w pozycji środkowej, a zmienny rezystor RP2 jest ustawiany na minimum sygnału wyjściowego. Przy tym w jedną stronę położenia środkowego zmienny rezystor RP1 zapewnia rozpoznawanie przedmiotów stalowych, a w drugą stronę - przedmiotów z kolorowego metalu. Należy pamiętać, że przy każdym zmianie nominalnego wartości rezystancji prądem rezystora RP1 niezbędne przeprowadzać ponowną konfigurację urządzenia.
W praktyce wykrywacz metalu jest lekki, dobrze zrównoważone, czułe urządzenie. w ciągu pierwszych kilku minut po włączeniu urządzenia może być asymetria poziomu zerowego, jednak po pewnym czasie znika lub staje się nieistotne. Elementy metalu-------------------------------------------------------------Rezystory: R1, R6, R7, R8 100 kω R2, R3, R22, R23 100 ω R4, R5 6,8 kω R9, R11, R21, R25 10 kω R10 220 kω R14 15 kω R15, R19 68 kω R16 8,2 kω R17 18 kω R18 3,9 Mω R12, R13 47 kω R24 4,7 kω R20 33 kω R26 1,8 kω Zmienne rezystory: RP1, RP4 10 kω (liniowe) RP2 10 kω (mikrominiatiurnyj, z poziomym ustawieniem) RP3 100 kω (linia) RP5 10 kω (połączony z przełącznikiem) Kondensatory: C1 100 µf, 16 W (elektrolitycznych) C2, C5, C14 0,01 µf z 3, C4 0,22 µf z 6, C13 0,1 µf z 7, C8, C12 1 µf z 9 47 µf, 16 sił zbrojnych 10 2,2 µf, 35 sił zbrojnych 11 0,47 µf, 35 sił zbrojnych 15, C16 220 µf, 16 W (elektrolitycznych) C17 470 µf, 25 W (elektrolitycznych) Tranzystory: VT1, VT5 BC214L (KT 3107 by, KT 3107 i) VT2 TIS43 jednoprzejściowy (KT 117) VT3, VT4 BC184L (KT 3102 D) VT6 BFY51 (KT 630 D) Diody: VD1, VD2, VD3 1N914 (KD 521 a) Mikroukład: D1, D2, D3 CA3140 (do 1109 UD 1) F4 mA78L12AWC stabilizator napięcia +12 v, 100 ma (do 142 JEN 1, do 142 JEN 2)
Autor: Eugeniusz Lisovyj, Ukraina, m. Uman; Publikacja: Brak. Bolszakow, rf.atnn.ru