Impulsowe zasilacze jeszcze nie są szeroko rozpowszechnione w radioamatorskiej praktyce. Wynika to przede wszystkim z ich wysokiej złożoności i odpowiednio kosztuje. Jednak w niektórych przypadkach zalety tych urządzeń w porównaniu z tradycyjnymi stacji blokami - duża WYDAJNOŚĆ, małe wymiary i waga - mogą mieć kluczowe znaczenie. W proponowanej artykule opisano kilka impulsowych źródeł dla różnych obciążeń.
Spór przy wyborze źródła zasilania (UN) dla konkretnego urządzenia i najczęściej kończy się na korzyść tradycyjnych transformatorowych bloków z ciągłym sposobem stabilizacji napięcia wyjściowego jak najbardziej proste w projektowaniu i produkcji. A to, że u nich zwiększone wymiary i waga, mała SPRAWNOŚĆ, znaczne nagrzewanie, prawie pod uwagę zazwyczaj nie biorą. Najważniejszy argument - cena. Ponadto, panuje przekonanie, że impulsowe IP, w szczególności, nie można na nich polegać, tworzą zakłócenia o wysokiej częstotliwości, które są bardziej skomplikowane w produkcji i regulacji, tak i drogi.
Te dywagacje najczęściej tradycyjne w tych przypadkach, gdy najpierw konstruują urządzenie, a potem zbierane dla niego YIP spośród dostępnych na rynku. Przy tym często okazuje się, że kandydat PIS nie do końca pasuje dla urządzenia: to jest ciężki, mocno się grzeje, tak i aparatura jest niestabilny.
Nic takiego się nie dzieje, jeśli YIP projekt pod konkretne urządzenie, klasa aparatury z uwzględnieniem cech wejściowego napięcia i obciążenia. W tym przypadku pewne komplikacje IP, na przykład, przejście do impulsowego metody stabilizacji napięcia wyjściowego, nadają centrali w całości nowe jakości, znacznie poprawiają jego właściwości, co zwiększa użytkową cenę całego urządzenia i rekompensuje koszty komplikacja IP.
Poniżej opisano kilka opcji sieciowych impulsowych IP, zaprojektowanych dla poszczególnych wskaźników z uwzględnieniem specyfiki krajowej sieci jednofazowej o napięciu 220 v i częstotliwości 50 Hz. Wyniki pracy w ciągu 5...7 lat pozwalają polecić je do powtarzania radioamatorów, którzy są zaznajomieni z podstawowymi pojęciami pec, zasadami impulsowego regulacji i funkcji komorową bazy.
Zasady pracy, technologia budowy i ogniwowy baza IP specjalnie wybrane bliskimi, dlatego najbardziej szczegółowo zostanie rozpatrzony podstawowy IP, a u innych są tylko ich cechy charakterystyczne.
Na rys. 1 przedstawiono schemat interfejsu impulsowego IP, opracowanego dla aparatów telefonicznych z automatycznym identyfikacją numeru dzwoniącego (CALLER id). Może on być przydatny i do zasilania innych cyfrowych i analogowych urządzeń napięciem stałym 5...24 v i o mocy 3...5 W, odpowiednio, prąd konsumpcji w których w trakcie pracy zmienia się nieznacznie. IP jest zabezpieczony przed zwarciem na wyjściu z automatycznym powrotem do pracy po usunięciu przeciążenia. Niestabilność napięcia wyjściowego przy zmianie wejścia - od 150 do 240 v, prąd obciążenia w zakresie 20...100 % od napięcia znamionowego i temperatury otoczenia 5...40°C nie przekracza 5 % w stosunku do wartości nominalnej.
Napięcie wchodzi na prostownik VD2-VD5 przez filtry przeciwzakłóceniowe filtr L1L2C2 i rezystory R1, R2, ograniczające prądy rozruchowe po włączeniu IP. Właściwie wysokotonowy przetwornik zasilanych napięciem stałym 200...340 W, uformowanym na skraplaczu C4.
Podstawa konwerter - sterowany generator impulsów na elementach DD1.2-DD1.4, wyjściu tranzystorowym VТ1 i stabilitronie VD6. Oryginalna częstotliwość powtarzania impulsów na wyjściu elementu DD1.4 - 25...30 khz, przy czym czas trwania impulsu i przerwy (wysokiego i niskiego poziomu) są mniej więcej równe. Po zwiększeniu napięcia na skraplaczu C1 powyżej wartości UC1 = UБЭVT1 + UVD6 zenera VD6 otwiera się, tranzystor VT1 podczas impulsu ponownie i przyspieszona rozładowuje kondensator C3, zmniejszając czas trwania impulsu. Pozwala to ustabilizować napięcie wyjściowe IP.
Wyjście generatora steruje wysokonapięciowych przełącznikiem na diodzie VD9 i tft VT2, VT3. W przeciwieństwie do tradycyjnych przełączników w jednym zaburzenia wyjściu tranzystorowym, w których sygnał sterujący podawany jest na bazę, tutaj zastosowano kaskadowe połączenie dwóch tranzystorów - wysokiego napięcia VT2 i niskiego napięcia VТ3. Zazwyczaj wysokonapięciowe tranzystory bipolarne - niskiej częstotliwości, mają mały współczynnik transmisji prądu bazy һ21Э i dlatego wymagają dużego prądu sterowania. Tutaj sygnał sterujący zaprasza na bazę niskiego napięcia tranzystora, który wybierają wysokiej częstotliwości z dużą һ21Э. Przy otwartym wyjściu tranzystorowym VТ3 do bazy tranzystora VТ2 przez rezystor R11 przepływa prąd, otwierający i przenika go. Gdy tranzystor VT3 zamyka, emiter tranzystora VТ2 okazuje się "obdarty" i cały jego płyty przyłączeniowe prąd płynie przez bazę, dioda VD9 w kondensator C1. Po tym następuje szybkie wchłanianie nadmiaru energii w obwodzie bazy tranzystora VТ2 i forsowne zamyka. Oprócz zwiększenia wydajności w taki sposób sterowania tranzystorem VТ2 (tzw. emittiernaja komutacja) rozszerza obszar jego bezpiecznej pracy.
Elementy C5, R9, VD8 ograniczają "splash" napięcia na kolektorze tranzystora VТ2.
Transformator T1 wykonuje funkcje dysku energii podczas impulsu i elementu izolacji galwanicznej między wejściem i napięciu wyjściowym. Podczas otwartego stanu tranzystora VТ2 uzwojenia I jest podłączona do źródła energii - skraplacza C4 i prąd w nim liniowo narasta. Polaryzacja napięcia na uzwojeniach II i III przy tym jest to, że diody VD10 i VD11 zamknięte. Gdy tranzystor VТ2 zamyka, polaryzacja napięcia na wszystkich uzwojeniach transformatora zmienia się na przeciwną, a energia zmagazynowana w polu magnetycznym, przechodzi w wyjściowej wygładzania filtr С6L3С7 przez diodę VD11 i kondensator C1 jest przez diodę VD10. Transformator T1 należy wykonać tak, aby magnetyczna związek między uzwojeniami II i III była możliwie. W tym przypadku napięcie na wszystkich uzwojeniach ma ten sam kształt i błyskawiczne wartości są proporcjonalne do liczby zwojów danego uzwojenia. Jeśli z jakiegoś powodu napięcie na wyjściu IP obniżony, to zmniejsza się na skraplaczu C1, co prowadzi do zwiększenia czasu trwania stanu otwartego tranzystora VТ2 i, w konsekwencji, do zwiększenia porcji energii przekazywanej każdy okres w obciążenie - napięcie wyjściowe powraca do swojej pierwotnej wartości. Przy zwiększeniu napięcia wyjściowego IP odbywa się proces odwrotny. W ten sposób następuje stabilizacja napięcia na wyjściu.
Na elemencie DD1.1 wykonany węzeł sterowania włączeniem przemiennika. Po przyłożeniu napięcia wejściowego kondensator C1 ładuje się przez rezystor R5. Zenera VD1 najpierw zamknięte, a na dolnym (na schemacie) wejściu (pin 2) elementu DD1.1 napięcie powyżej progu jego zmiany, a na wyjściu DD1.1 - niski poziom. Alarm ten blokuje działanie wszystkich węzłów konwerter; tranzystor VT3 jest zamknięty. Przy pewnej wartości napięcia UC1 zenera VD1 otwiera się i napięcie na pin 2 jest stabilizowany. Napięcie zasilania układu wzrasta, i przy UC1 = Uвкл napięcie na pin 2 wyzwalacza Schmitt staje się poniżej progu przełączania. Na wyjściu elementu DD1.1 ustawia się skokowo napięcie wysokiego poziomu, co pozwala na pracę wszystkich podzespołów przemiennika. Wyłączanie samego IP odbywa się przy UC1 = Uwyłączania < Uwłączania, ponieważ wyzwalacz Schmitt ma histerezę na wejściu. Ta cecha pracy wykorzystywana jest do budowy węzła ochrony obwodów na wyjściu IP. W przypadku nadmiernego zwiększenia prądu obciążenia zwiększa się czas trwania impulsu, co powoduje wzrost spadku napięcia na rezystorze R12. Gdy osiągnie ono wartość UR12 = UVD7 + UБЭ VT1 C 1,2 v, tranzystor VТ1 otwiera się, a tranzystor VТ3 zamyka. Czas trwania impulsu zmniejsza się i w konsekwencji zmniejsza się energia przekazywana na wyjście. Tak się dzieje za każdym okresie. Napięcie wyjściowe zmniejsza się, co prowadzi do zmniejszenia napięcia na skraplaczu C1. Przy znaczeniu UC1 = Uwyłączania element DD1.1 przełącza się i wyłącza IP. Zużycie energii z kondensatora C1 urządzeniem sterowania przemiennika praktycznie zatrzymuje się i zaczyna się jego ładowanie przez rezystor R5, związana z UC1 = Uwłączania do automatycznego włączenia IP. Dalej procesy te są powtarzane z okresem 2...4c, aż zwarcie wyeliminowane. Ponieważ czas pracy falownika w przypadku przeciążenia około 30...50 ms, taki tryb pracy nie jest niebezpieczny i może trwać dowolnie długo.
Rodzaje i wartości elementów są na schemacie. Kondensator C2 - К73-17, C5 - К10-62б (poprzednie oznaczenie CD-2b). Cewki L1, L2 i L3 nawinięte na ring magnitoprowodach К10(6(3 z press-piermałłoja МП140. Uzwojenia dławika L1, L2 zawierają po 20 zwojów drutu o średnicy 0,35 mm i znajdują się każda na swojej połowie pierścienie z przerwą między uzwojeniami nie mniej niż 1 mm. Dławik L3 nawinięte przewodem ПЭТВ średnicy 0,63 mm zwój na zwoju w jedną warstwę (po wewnętrznym obwodzie pierścienia). Transformator T1 - najbardziej istotną częścią IP. Od jakości jego likwidacji zależą "splash" napięcia na kolektorze tranzystora VТ2, stabilność napięcia wyjściowego SPRAWNOŚĆ IP i poziom zakłóceń, więc zatrzymamy się na technologii jego budowy więcej. Jest on wykonany na magnitoprowodie S22 z ferrytu М2000НМ1. Wszystkie uzwojenia są nawinięte na standardowym lub samodzielnym składanym ramie zwój na zwoju drutu i impregnowane klejem BF-2. Uzwojenie I zawierającą 260 zwojów nawinięte pierwszej przewodem o średnicy 0,12 mm w kilka warstw. Jej wnioski należy odizolować od siebie i pozostałych uzwojeń lakierową tkanką grubości 0,05...0,08 mm w celu uniknięcia przebić. Na górną warstwę uzwojenia nałożyć klej BF-2 i izolują jedną warstwą lakierowej tkanki o szerokości nieco większej niż szerokość zwijania, aby zwoje górnych uzwojeń nie stykały się ze zwojami dolnej. Dalej w tym samym przewodem nawinięte ekran należy uzwojenie z jednym wyprowadzeniem 7, nałożyć klej BF-2 i meandrują jedną warstwą tego samego lakierowej tkanki.
Uzwojenie III nawinięte przewodem o średnicy 0,56 mm. Dla napięcia wyjściowego 5 v zawiera 13 zwojów. Zwojów tego uzwojenia umieszczone ciasno, z lekkim wciskiem, w miarę możliwości w jednej warstwie, smarują klejem i izolują jedną warstwą lakierowej tkanki. Ostatniej nawinięte uzwojenie II. Zawiera ona 22 zwoje drutu o średnicy 0,15...0,18 mm, ułożonych równomiernie na całej powierzchni cewki może być gęstsze do likwidacji III. Nawiniętą cewkę smarują z góry klejem BF-2, meandrują dwoma warstwami lakierowej tkanki i suszy 6 godzin w temperaturze 60°C. Suszone cewkę wkladka do filiżanek, których końce również smarują klejem, i łączą je przez papierową uszczelkę formy pierścienia o grubości 0,05 mm. Filiżanki kurczą się, na przykład, drewnianymi spinaczami z dwóch stron za krawędzie i jeszcze raz suszy się w tym samym trybie. W ten sposób, między filiżankami powstaje niemagnetyczny luz. Wnioski cewki starannie izolować od obwodu magnetycznego.
Przy montażu należy pamiętać, że łańcuch, na którym odbywają się prądy impulsowe muszą być może być krótszy. Instalować tranzystor VТ2 na radiator nie jest konieczne, jeśli jego nagrzewanie w rzeczywistych warunkach pracy w urządzeniu nie przekracza 60°C. W przeciwnym razie wymieniony tranzystor lepiej będzie zainstalować w okolicy radiatora o powierzchni 5...10 cm 2 .
Jeśli wszystkie elementy są sprawne, regulacja IP nie stanowi trudności. Do wyjścia podłączony rezystor o 8...10 Ohm o mocy 5 W, zamykają rezystor R5, podłączają do skraplacza C1 zgodnie z jego polaryzacji regulowane źródło napięcia, wstępnie ustawiając go Uвых = 0. Podłączony do kolektora tranzystora VТ2 oscyloskop z dzielnikiem 1:10 na wejściu. Zawiera źródło i, zwiększając jej napięcie, stałe znaczenie, przy którym nastąpiło włączenie IP. Na ekranie oscyloskopu powinien pojawić się sygnał o częstotliwości 25...30 khz, którego kształt przedstawiono na rysunku. 2. Wybór zenera VD1 i rezystora R3 ustalają napięcie włączenia urządzenia sterowania IP w granicach 7,3...7,7 V. Na obciążeniu przy tym powinno być stałe napięcie 0,4...0,6 V. Wyłączają regulowane źródło napięcia, zdjąć zworkę z rezystora R5 i podawane na wejście napięcie sieciowe IP. Po opóźnienia w 2...5, z IP włącza się, po czym mierzą napięcie wyjściowe i wybór rezystora R6 ustalają jego wartość 5 V. Dalej NIESPRAWNY m.in. z obciążeniem znamionowym i przekonują się, że w rzeczywistych warunkach pracy tranzystor VТ2 i dioda VD11 nie nagrzewa się do ponad 60°C. W tym przepisie można uznać za zakończoną.
Konstrukcja IP może być różne w zależności od wymagań żywionym urządzeniem. Autorem opracowana konstrukcja minimalnych rozmiarów i masy specjalnie do stosowania w telefonicznym aparacie z CALLER id. W zasilaczu wykorzystano niklowe kondensatory "Weston" i "Rubicon" . Wszystkie elementy, oprócz kondensatora C4 nie jest ustawiony prostopadle do głównej. Wymiary UN (50(42,5(15 mm) są takie, że można go wstawić do komory aparatu telefonicznego "Technika" przy małym zakończeniu ostatniego. Rysunek płytki drukowanej IP pokazano na rysunku. 3.
IP został wykonany przez autora specjalnie do zastąpienia tradycyjnego zasilacza B3-38, z którym stale obserwuje się zawiesza. Po wymianie one ustały, i telefon działa bez wyłączania prawie sześć lat.
Testy wykazały, że napięcie wyjściowe IP zaczyna się zmniejszać, przy wejściu około 100 V. Ponadto, filtry przeciwzakłóceniowe dławik L1, L2 w wersji stosowania z CALLER id okazał się nie potrzebny.
Jeśli wartość napięcia wyjściowego IP musi być, na przykład, więcej (pod warunkiem zachowania mocy wyjściowej), liczba zwojów uzwojenia III należy proporcjonalnie zwiększyć, a jej przekrój przewodu i pojemność kondensatorów C6, C7 zmniejszyć. Napięcie znamionowe tych kondensatorów musi być na 30...50 % więcej wyjściowego.
Radiator tranzystora VT2 (jeśli jest potrzebny) w przypadku montażu IP w określonym płytkę drukowaną stanowi blaszany płytkę o wymiarach 48(10(0,5 mm. Jej ustawiają wzdłuż dłuższej krawędzi płytki drukowanej blisko tranzystor odpowiedzi VT2 przez sludianuju uszczelkę i przylutować do specjalnie przewidzianych do tego kontaktowych placówek tak, aby miała z tranzystorem dobry cieplnej kontakt. Przy tym należy także korzystać z przewodzącą ciepło pastę CBT-8. Należy pamiętać, że radiator jest pod wysokim napięciem.
Na rys. 4 przedstawiona jest część schematu YIP o mocy 10...15 W o napięciu wyjściowym 5...24 V. Praca i ustawienia IP, niewiele różnią się od poprzednio opisanej. Regulacja i sposób zmiany napięcia wyjściowego również są podobne. Z różnic zwracamy uwagę następujące. W tej wersji urządzenia zastosowane tranzystory VT2 - КТ859А, VT3 - КТ972А; dioda VD11 - КД2994А, kondensatory C2 - 0,015 mff ( 630 W, C4 - 10 µf ( ( 350 W, C5 - К15-5; na miejscu C6 program dwa kondensatory 1000 uf ( 16; rezystory R1, R2 - 33 Ohm 1w, R6 - 200 Ohm, R10 - 1 kω, R11 - 200 Ohm 0,25 W, R12 - 3,9 Ohm 0,25 W. Wszystkie pozostałe elementy są takie same, jak na rysunku. 1. Dławik L3, zawierający 20 zwojów nawinięte przewodem ПЭТВ średnicy 0,63 mm. Transformator T1 montowane na magnitoprowodie KW-8 z ferrytu М2500НМС1. Rama do nawijania - standard. Po wyschnięciu cewkę ustalane w magnitoprowod, który tak samo, jak w poprzednim przypadku, klej przez kartonowych uszczelkę o grubości 0,2 mm. Uzwojenia starannie nawinięte w tej samej kolejności. Dla opcji 12-W-1 A uzwojenie I zawiera 240 zwojów drutu o średnicy 0,2 mm, uzwojenie II - 22 zwoje drutu o średnicy 0,15 mm, uzwojenie III - 28 zwojów drutu o średnicy 0,56 mm. ekran należy uzwojenie z jednym wyprowadzeniem 7 nawinięte zwój na zwoju w jedną warstwę przewodem o średnicy 0,15 mm. Dla wariantu 5 2 A dioda VD11 musi być КД238ВС lub 6ТQ045 (International Rectifier), a uzwojenie III - 13 zwojów w dwa przewody o średnicy 0,56 mm.
Przy montażu tranzystor VT2 i dioda VD11 muszą być zainstalowane na radiatory o powierzchni nie mniejszej niż 50 cm 2 każdy, a tranzystor VТ1 i dioda VD6 należy umieścić w odległości co najmniej 20 mm od głowicy podczas pracy transformatora T1. Pozostałe wymagania - podobnie jak dla poprzedniego IP. Autorem opracowana konstrukcja YIP minimalnych rozmiarów, aby można go było zamontować w obudowie "blok-widelec". Rysunek płytki drukowanej tego wariantu przedstawiono na rysunku. 5. Elementy, podobnie jak w poprzednim przypadku, nie jest ustawiony prostopadle do głównej, a tranzystor VT2 i dioda VD11 znajdują się na płytce od strony druku przewodników kołnierzami na zewnątrz.
Po montażu i regulacji źródło zasilania ustalane przez izolacyjne uszczelki izolacyjne z miki na radiator P-w kształcie litery z aluminium o grubości 2 mm. Między płytą i radiatora na śruby ubierają cylindryczne tulejki wysokości 5 mm. Niklowe kondensatory wybrane "Weston" i "Rubicon", co pozwoliło zmniejszyć wymiary.
Podczas pracy przydatne połączyć radiator tranzystora VT2 (lub wspólny radiator) przez kondensatory К15-5 3300 pf ( 1600 W, z każdym z wejść i wyjść. Środek ten przyczynia się do zmniejszenia emitowanych IP zakłóceń. Należy jednak pamiętać, że radiator jest pod wysokim napięciem.
Regulacja IP odbywa się tak samo, jak w poprzednim przypadku, ale przy obciążeniu znamionowym UN nie można włączyć na stałe. Rzecz w tym, że tranzystor VТ2 i dioda VD11 szybko się nagrzewa, jeśli działają bez radiatora. YIP o napięciu wyjściowym 12 v zastosowano do zasilania elektronicznych ściennych godzin, a o napięciu wyjściowym 5 v - do zasilania domowych komputera "Sinclair". Zakłóceń w pracy urządzeń przy zmianie napięcia wejściowego w przedziale 120...240 v nie stwierdzono. Prawda, robili wrażenie wymiary i masa IP w porównaniu z ich odpowiednikami tradycyjnych realizacji.
W omówionych IP jest stabilna, amplituda impulsu napięcia na pomocniczej uzwojeniu II transformatora w przedziale pauzy, więc przy zmianie prądu obciążenia i znaczny wpływ destabilizujących czynników stabilność napięcia wyjściowego jest stosunkowo niska. W przypadkach, gdzie jest to niemożliwe, należy stosować YIP ze stabilizacją bezpośrednio napięcia wyjściowego.
Na rys. 6 przedstawiono schemat trójkanałowego IP, napięcie wyjściowe kanału głównego który jest stabilizowany przez formowanie sygnału sterowania odchylenia napięcia tego kanału od wartości nominalnej, a dwóch innych, dodatkowych, - podobnie jak w omówionych wyżej źródeł.
IP jest przeznaczony do zasilania cyfrowych i analogowych urządzeń elektronicznych jak z jednofazowej sieci prądu przemiennego 220 v, 50 Hz, jak i z sieci prądu stałego o napięciu 300 W. jest On chroniony od obwodów w każdym z wyjść z automatycznym powrotem do pracy po usunięciu przeciążenia. Przedział temperatury środowiska, w którym PIS działa w naturalnym chłodzenia, - 0...50 °C.
Podstawowe parametry IP: napięcie wejściowe - 150...240 v; napięcia wyjściowe - 5 v przy prądzie obciążenia 0...3 A, niestabilność napięcia wyjściowego przy maksymalnym zmianie sygnału wejściowego, prądu obciążenia i temperatury otoczenia 1 % od wartości nominalnej; 12 W (0,02...0,2 A, 5 %); 12 W (0,1...1 A, 7 %).
IP jest zbudowany z tych samych podzespołów, co opisane wcześniej urządzenia. Napięcie wyjściowe w głównym kanale (5 v, 3 A) stabilizują za pomocą sterowanego źródła doskonałości napięcia na układzie scalonym DA1. Część napięcia z dzielnika na резисторах R13-R15 podawane na wejście sterujące (wyjście 17). Gdy napięcie przekroczy wartość 2,5 W, przez anodę (wniosek 2) zaczyna płynąć prąd, led оптрона U1 rozświetla фототранзистор, prąd jego kolektora, płynący przez rezystory R5, R7, R9, R10, wzrasta.
Napięcie na bazie tranzystora VТ1 składa się z dwóch składowych: spadek napięcia na rezystorach R9, R10 od prądu przepływającego przez uzwojenie I transformatora T1 i tranzystory VТ2, VТ3 i spadku napięcia na rezystorze R7 od prądu fototranzistora optrona U1. Gdy suma tych napięć osiąga wartości około 0,7 v, tranzystor VТ1 otwiera się, a tranzystory VТ2, VТ3 zamykają, impuls kończy.
Jeśli napięcie wyjściowe kanału głównego z jakiegokolwiek powodu przekroczy wartość 5 W, fototranzistor optrona otwiera się i napięcie na rezystorze R7 wzrasta. Ponieważ napięcie na bazie otwartego tranzystora VT1 stale, jego upadek na rezystorach R9, R10, a zatem i czas trwania impulsu zmniejszają się. W rezultacie napięcie wyjściowe powraca do swojej pierwotnej wartości. Podczas przerwy, gdy energia ze wszystkich uzwojeń wtórnych jest przekazywana w odpowiednie obciążenia, napięcie na uzwojeniu V praktycznie zmienia się nieznacznie (z powodu zmiany spadku napięcia na diodzie VD11 i przewodzie uzwojenia przy zmianie prądu przepływającego przez nich). Dlatego napięcie na uzwojeniu III i IV w tym przedziale czasu zmienia się nieznacznie, ale więcej, niż w głównym kanale. W ten sposób, wykorzystując tylko jedną opinię, można stabilizować napięcie wyjściowe w wielu kanałach. Jeśli prąd głównego kanału zmienia się nie więcej niż o połowę w stosunku do maksymalnej wartości, napięcie wyjściowe dodatkowych kanałów przy stałym obciążeniu zazwyczaj nie zmienia się więcej niż o 5 %, co często jest całkiem do przyjęcia. Żadnych innych różnic od wcześniej omówionych IP nie ma.
Konstrukcyjnie IP jest wykonany na płytce drukowanej o wymiarach 110x60 mm z dwustronnego folgirowannogo stiekłotiekstolita grubości 1,5...2 mm. Rysunek płytki drukowanej przedstawiono na rysunku. 7. Tranzystor VТ3 i diody VD9-VD11 program na płytce od strony druku przewodników kołnierzami na zewnątrz. Tam przechodzi zworka łącząca wspólny punkt kondensatorów C1, C2 i wyjście "minus" głównego kanału. Przy ostatecznym montażu YIP ten punkt przydatne połączyć się z radiatora, na który ustalane zamontowanego opłatą. Radiator jest P-w kształcie aluminiową klamrę, do której przez plastikowe cylindryczne tulejki wysokości 5 mm łączą opłatą IP. Metalowe kołnierze powyższych tranzystora i diod izolować od radiatora sludianymi uszczelkami, posmarowanymi pastą CBT-8.
Termorezystor RК1 - TR-10 na prąd nie mniej niż 2 A. Trimpot rezystor R14 - СП3-38a. Kondensatory C1, C2 - К15-5; C4, C20 - К73-17; C6, C7, C9, C10 - К10-62б (poprzednie oznaczenie CD-2b); Z8 - K-50-29.
Dławiki L1-L5 nawinięte na ring magnitoprowodach К10х6х4,5 z piermałłoja МП140. Dławik L1, L2 - taki sam jak w poprzednio omówionych IP. Każdy z cewki L2-L5 zawiera 18...20 zwojów drutu ПЭТВ o średnicy 1 mm. Transformator T1 wykonany na magnitoprowodie KV-10 z ferrytu М2500НМС1. Wszystkie jego uzwojenia są wykonane przewodem ПЭТВ. Uzwojenie I zawiera 140 zwojów (4 warstwy) przewody o średnicy 0,28 mm, uzwojenie II - 12 zwojów drutu o średnicy 0,15 mm, ekranujący - jedna warstwa zwój na zwoju tego samego przewodu. Uzwojenia III i IV zawierają 13 zwojów drutu o średnicy 0,63 mm, a uzwojenie V - 6 zwojów w dwa przewody o tej samej średnicy.
Najpierw nawinięte uzwojenie I, potem ekran należy. Dalej - uzwojenie V, a następnie uzwojenia III i IV w tym samym czasie (dwa przewody). Ostatniej nawinięte uzwojenie II. Każde uzwojenie (lub warstwy) izolują jedną warstwą lakierowej tkanki i impregnowane klejem BF-2. Po wysuszeniu cewkę wkladka w magnitoprowod, połówki którego przyklejony przez przekładki z tektury o grubości 0,3 mm oraz klej BF-2 albo zapiąć specjalnymi klipsami, wchodzącymi w skład obwodu magnetycznego.
Regulują IP w następujący sposób. Najpierw rezystorem R1 ustalają napięcie włączenia urządzenia sterowania na poziomie 10...10,5 V. wtedy na wyjścia IP łączą nominalne obciążenia, przez bezpiecznik na prąd H A podawane napięcie wejściowe 220 v i rezystora R14 ustalają napięcie głównego kanału 5 V. napięcie Wyjściowe dodatkowych kanałów jest instalowany automatycznie.
IP można użyć i w jednokanałowym wydaniu. To on powinien być głównym, kontrolowanym przez te sprzężenia zwrotnego.
Konstrukcji omówionych IP są takie, że podczas pracy muszą być zainstalowane w dowolnej obudowie, na przykład wewnątrz obudowy zasilanego urządzenia. Ostatni z omówionych IP do tego samego należy podłączyć do sieci poprzez bezpiecznik ВП1 na prąd 3...4 A.
Należy również zauważyć, że po włączeniu wszystkich opisanych IP bez obciążenia napięcie wyjściowe kanałów z parametrycznej stabilizacją może znacznie przekraczać wartość nominalna, dlatego, jeśli w trakcie eksploatacji to możliwe, do wyjścia należy podłączyć diody zenera o napięciu stabilizacji na 0,7...1 W więcej znamionowego wyjściowego lub rezystor o 25...50 razy więcej nominalnej rezystancji obciążenia.
Ponieważ w ostatnim YIP wszystkie kanały są odseparowane galwanicznie, wspólnym może być każdy z weekendów wniosków.
Opisany IP przez długi czas wykorzystywane w dwóch wersjach: трехканальном do zasilania komputera "Sinclair" o parametrach wyjściowych +5 H A; +12 v, 1 A; -12 v 0,2 A i jednokanałowym do zasilania laptopa o napięciu 18 v przy prądzie 2 A jak w trybie pracy jak i w czasie ładowania wbudowanych akumulatorów. Awarii, zakłóceń na ekranie monitorów, żadnych innych różnic w pracy komputerów w porównaniu z ich pracą od "markowych" IP nie została zauważona.